Denken moet je leren

Keuzestress

5 april 2022/in Algemeen/door levenskunst

Wat moet je doen? Niks doen of actie ondernemen? En welke actie dan? Kiezen uit een van de opties is onmogelijk. Wat nu?

Weten wat je moet doen hangt af van de mate waarin je verbonden bent met je zelf. Hoe verder je van je gevoel af staat hoe moeilijker het wordt om keuzes te maken. Het denken neemt dan een loopje met je en heb je geen overzicht meer. Een keuze maken lijkt zo een mentale aangelegenheid te worden met lijstjes en wegstrepen, terwijl kiezen een kwestie is van overgave, laten gebeuren. Het is een ontvangende staat. De keuze is al gemaakt. Je hoeft daar niks voor te doen. Wat je in de weg zit is de angst voor het onbekende en de controledwang. Omdat je niet weet wat het leven is, weet je ook niet wat het leven brengt. Als je geen gevoel krijgt bij wat je werkelijk wilt doen in dit leven, zul je de noodzaak voelen om dit te moeten gaan verzinnen.

Als je het niet kan herkennen, blijf je hopen, mogelijkheden wensen en om verlossing vragen. Laat de vraag gaan en richt je op dat, wat je vraagt, er al is. Het wenselijke wordt dan zichtbaar. Zie, herken en weet met heel je wezen.

Je bent al. Totaal, omvattend en wetend. Ben je bereid om de wens om erkenning, roem en bevestiging los te laten en je alleen te richten op uitbreiding, op dat wat het leven voor je opent? Ben je werkelijk bereid om je over te geen, om de ideeën die je in mijn hoofd hebt, zoals het zou moeten gaan, los te laten en ontvankelijk te zijn voor wat het leven werkelijk voor je in petto heeft? Jouw wens om uit te breiden, om groter te groeien zijn allang bekend, dat is namelijk de natuurlijke wet van leven. Alles wil groeien, uitbreiden, verder en groter. Niet je ego maar je beschikbaarheid staat volledig in dienst van jouw leven. Jij doet gewoon wat je kan en ondertussen sta je open, wacht en zie.

Projecties

5 april 2022/in Algemeen, Geen categorie/door levenskunst

Kom je wel eens iemand tegen die iets naars tegen je zegt? Een opmerking of een uitdrukking dat binnen komt en iets intern bij je in werking zet? Je gaat piekeren (“Had ik… maar gezegd” of “Ik had…. moeten doen”) of je gaat in verzet met boosheid, verdriet of het hele arsenaal van negatieve overtuigingen die je toch al had, worden weer volledig uit de kast getrokken. Alleen maar door die ene opmerking of dat ene gebaar. Herkenbaar?

Tot die ene wijze vriend tegen je zegt: “Joh, dat is gewoon projectie. Die persoon spiegelt gewoon iets van jezelf”. Als je echt in verzet wilt blijven, zul je volhouden dat het écht iets is wat die ander gedaan heeft. Je hebt het toch zelf gezien? Wat een slecht mens!

Na verloop van tijd zakt de frustratie weer en pak je je normale dagelijkse leventje weer op. Geen vuiltje meer aan de lucht, gelukkig, terug in je perfecte staat van controle. Totdat er weer hetzelfde tegen je wordt gezegd of hetzelfde gebeurd en het drama begint van voren af aan.

Als ik je nu eens meeneem in het idee dat niet alleen vervelende mensen met die irritante of zelfs grensoverschrijdende gewoontes maar dat álles wat je waarneemt met je zintuigen projecties zijn. Alle informatie wat er via je gezicht, je gehoor, je reuk, smaak en tast waargenomen wordt, is een intern proces. En om nog een stap verder te gaan, de wereld die je denkt waar te nemen bestaat helemaal niet. Die wereld waarvan je denkt dat die buiten je afspeelt, is alleen maar IN je. Alles begeeft zich in binnen in je. Laten we eerlijk zijn; je heb toch geen flauw idee waarom deze wereld bestaat?

Alle meningen, overtuigingen, de zogenaamde problemen en worstelingen zijn een afspiegeling van de ontmoetingen met jouw zelfgemaakte wereld.

Als die wereld niet bestaat, ben je dan helemaal alleen?

Als je je realiseert dat deze wet voor iedereen geldt, gebeurd de hele wereld bij iedereen intern. Een ware ontmoeting is dan dus alleen mogelijk als de illusie van de wereld volledig wordt doorzien. In de ware ontmoeting is er geen afsplitsing. De wereld scheidt jou niet van mij. Ik ontmoet jou dáár waar we beide binnen zijn, voelend, aanwezig, open, vredig en verbonden.

29 maart 2022/in Algemeen/door levenskunst

In mijn boek ‘Compleet jij’ besteedde ik al aandacht aan het verschil tussen het denken in vaste patronen en creatief denken. We hebben het dan enerzijds over denken in vastgeroeste patronen, die eindeloze destructieve stroom van beelden, herinneringen, voornemens en fantasieën die elkaar onafgebroken afwisselen waarvan mensen roepen: “Mag dit UIT?”

Deze gedachten bestaan niet werkelijk, ze zijn alleen in jouw denkgeest waar te nemen maar ze betekenen niets. Ze zijn actief in de beperkte ruimte van de bovenkamer, zetten tot niets aan en zijn niet scheppend. Alles blijft bij hetzelfde. Ze zijn onlosmakelijk gekoppeld aan het lichaam en de emoties die gehoorzamen aan het dominante en schreeuwende denken; ze werken samen als een systeem. Als jij de hele dag afkeurende, vernietigende, oordelende gedachten hebt, zo zal je leven er uit gaan zien. Jij creëert met je gedachten je wereld. Niet andersom. Dit besef is al geestverruimend en kan verwarrend en tevens revolutionair zijn. Alles wat jij in jouw wereld waarneemt, is jouw creatie. Jij ziet het jij hoort het, jij voelt het, jij pikt het op en verwerkt het in jouw unieke denk-voelen- systeem.

Anderzijds hebben we nog die creatieve gedachten. Het is voor het creatieve brein noodzakelijk om gevoed te worden met standpunten en levensovertuigingen die vernieuwend zijn en iets anders in je wakker maken waar je eerder absoluut van overtuigd was. Lees boeken, kijk naar films die je uit je comfort zone halen, ga naar een haptotherapeut of iemand anders die je vaste overtuigingen omver haalt en je uitnodigt nieuwe inspiratie op te doen. Als je brein alleen maar roept: “Saai, saai, saai, weet ik al, weet ik al’, dan laat je geen informatie toe.

Laat je eens omver blazen, laat je wereld schudden, verlies je grondvesten en laat je vermeende waarheid gaan. Dan komt er weer openheid, ruimte in je denken, verlossing van het oude en het niet-bestaande, nieuwe wegen en nieuwe mogelijkheden. Niet soms of eens een keertje maar telkens, elke dag opnieuw, elk moment opnieuw. Sta weer open voor inspiratie, voor onderzoek en neem alles in dit onderzoek mee: je denken, je overtuigingen, je zintuigen, je gevoel, het werkt samen als één systeem, niet in het afgesloten, betekenisloze kamertje van je hoofd. Ontwaak uit de gevangenis van je denkwereld. Werkelijk denken doe je met alles wat je in je hebt. Werkelijk willen onderzoeken en doorgronden vraagt dus een leerproces met de bereidheid dat alles anders zou kunnen zijn dan jij met jouw beperkte geest ooit zou kunnen voorstellen.

Haptotherapie helpt niet

21 maart 2017/in Inspiratie/door levenskunst

Haptoherapie helpt niet.

Dat klinkt wat tegenstrijdig maar let er eens op wat je motivaties zijn om voor haptotherapie te kiezen.

Iemand die niet goed in zijn vel zit denkt snel: “Er is iets niet goed aan mij, daar moet ik iets aan doen”. En juist deze motivatie kan tegen je werken als je er achter komt dat je geen oefenplan krijgt aangereikt en dat er niet actief aan je probleem wordt gewerkt. De focus ligt niet om je van je probleem af te helpen.

Ik geloof dat je in wezen goed bent zoals je bent en dat alles waar je wellicht onbewust naar zoekt, al verborgen in je klaar ligt. Er hoeft dus niet aan je te worden gepeuterd en er hoeft niks te worden gefikst. De weg in haptotherapie is dus niet om nog meer aan je toe te voegen of je trucjes aan te leren om het vervelende gevoel weg te krijgen. De weg is terug naar jezelf. Stop dus met werken, ‘aan de slag’ denken te moeten en denken geholpen te moeten worden. Er bestaat geen betere versie van jezelf. Hard gaan werken om beter, meer, gelukkiger of kalm te worden, zal altijd falen. Wat nodig is, is dat je leert om écht te voelen, echt te kijken, te luisteren en onder ogen te komen wat echt speelt. Laat dat kaartenhuis dus maar instorten, je komt altijd weer uit bij jezelf. Je hoeft niet van je probleem af te komen, sterker nog, je probleem is de weg. Als je stopt met wegdrukken, ontkennen, ontwijken en wat voor mechanismes je ook gebruikt om niet te hoeven voelen, en je probleem volledig omarmt en doorvoelt, is dát je leerweg. Dát zal je helpen.